Gouldamadine

Een korte introductie

De Gouldamadine is een van de meest begeerde vogelsoorten voor huisdieren die er zijn. Hij heeft een oogverblindend, veelkleurig verenkleed met levendige kleuren. Vanwege zijn schuwheid rond mensen is het een veel voorkomende vogel bij mensen die graag naar vogels kijken maar ze niet willen hanteren. Met andere vinken van zijn soort is deze vink erg sociaal. In een groot verblijf vormt een kleine groep van deze nietige vogeltjes een uitstekende uitstalling.

Geschiedenis en oorsprong

De Gouldamadine is een graslandvogel die endemisch is in Australië. In 1841 noemde de Britse ornitholoog John Gould de vogel naar zijn vrouw Elizabeth en noemde hem de “Lady Gouldian Finch”. Zes jaar later werd het lieflijke vinkje in Europa geïntroduceerd en werd al gauw een favoriet onder vogelliefhebbers.

Tot het eind van de jaren 1960 was er door de grote vraag een wijdverbreide vangst en uitvoer van deze gezelschapsvogels. Het aantal wilde vogels is als gevolg van deze activiteiten sterk afgenomen. Het aantal wilde vogels wordt geschat op minder dan 2.500. De Internationale Unie voor het behoud van de natuur en de natuurlijke hulpbronnen wees de Gould’s vink in 1992 aan als “bedreigd in het wild”. De dieren worden nu bijna uitsluitend in gevangenschap gekweekt.

Kenmerken

Gouldamadine zijn sociale vogels die graag met andere vinken communiceren maar er een hekel aan hebben door mensen behandeld te worden. Hoewel intelligent, maakt hun afkeer om vastgehouden te worden het moeilijk ze te leren om op je vinger te zitten. Goulds vinken behoren echter tot de rustigste vinkensoorten, dus als je geduldig genoeg bent, kun je ze misschien zover krijgen dat ze naar je toe komen.

Hoewel goulds niet erg op mensen gesteld zijn, vinden ze het wel prettig om in de buurt van andere vinken te zijn. Gouldamadine worden bij voorkeur in paartjes of kleine zwermen gehouden, omdat ze afhankelijk zijn van sociaal contact. Vinken zijn monogaam en blijven de rest van hun leven bij elkaar.

Zang en expressie

De liedjes van Gouldamadine zijn niet moeilijk. Ze zenden een muzikaal piepend geluid uit dat waarschijnlijk geen aanstoot zal geven aan jou of je buren. Gouldamadine zijn betrekkelijk stille vogels met een vriendelijke lage tjilpende vocalisatie. Menselijke spraak wordt door Gouldamadine niet geacht geïmiteerd te worden.

Kleuren en tekening van de Gouldamadine

De Gouldamadine is een van de mooiste vinkensoorten. Zowel mannetjes als vrouwtjes hebben een oogverblindend verenkleed met enkele variaties in blauw, paars, geel, rood, zwart, en groen. De mannetjes hebben levendiger kleuren dan de vrouwtjes, wat typisch is voor veel vogelsoorten.

Vinken worden in groepen verdeeld op basis van de kleur van hun kop. Ze zijn bekend onder allerlei namen, waaronder zwartkop, roodkop en geelkop. In het wild hebben de meeste Gouldamadine zwarte koppen, maar deze kopkleurvariaties komen het meest voor bij in gevangenschap gekweekte vogels.

Typische gezondheidsproblemen

Luchtzakmijtinfectie komt vaak voor bij Gouldamadine, vooral als ze gestrest zijn. Ze zijn ook gevoelig voor scaly face, een aandoening veroorzaakt door een mijt die de huid rond de snavel, ogen, en poten aantast. Eventuele ziekten moeten meteen door een ervaren vogeldierenarts behandeld worden. Raadpleeg een vogeltrimmer of een dierenarts als de nagels of snavel van je vink overgroeid raken.

Voeding en Dieet

Gouldamadine eten in het wild graszaden en insecten. Gouldamadine in gevangenschap lijken goed te gedijen op een dieet op basis van zaden of pellets, dagelijks aangevuld met vers fruit en groenten. Voer ze ’s morgens als eerste, en probeer het dan ’s avonds nog eens. Minstens de helft van het voedsel dat je vinken krijgen voorgeschoteld moet uit groenten en fruit bestaan. Ze verbruiken elke dag tot 35% van hun lichaamsgewicht.

Wortelen, pompoen, en onrijpe peren zijn voorbeelden van harde groenten en vruchten die fijngesneden of geraspt moeten worden. Groenen kunnen in plakjes gesneden worden of heel gelaten worden. Vinken zijn vooral dol op paardenbloemengroen. Als de voedertijd voorbij is, verwijder je al het verse voedsel dat je in de kooi van je Amazone hebt gelegd.

Voor extra calcium leg je een cuttlebone in het verblijf. De cuttlebone wordt door de vogels vaak gebruikt om hun snavel en nagels gezond te houden.

Beweging

Gouldamadine zijn, net als alle andere vinken, actieve vogels die ruimte nodig hebben om te vliegen. Vinken hebben een zeer hoge stofwisseling, en vliegen stelt ze in staat veel beweging te krijgen en calorieën te verbranden. Het knippen van de vleugels van je vogel wordt afgeraden. Vluchttijd buiten de kooi is geen keuze, want de meeste Gouldamadine verzetten zich tegen menselijk contact.

Bereid je voor op de aanschaf van de grootste vliegkooi die je je kunt veroorloven. Verwacht dat deze vogel de rest van zijn leven in zijn kooi zal leven. Een brede kooi stelt ze in staat vrij te vliegen wanneer ze maar willen. Vluchtkooien nemen soms evenveel ruimte in als een grotere papegaaienkooi. Voor een paartje vinken moet het verblijf minstens 3 tot 4 vierkante meter groot zijn.

Om goed te kunnen bewegen en socialiseren, hebben vinken speelgoed en zitstokken in hun kooi nodig. Er moet speelgoed van hard plastic gekocht worden dat klein en kauwbaar is. Omdat deze vogels geen grote kauwers zijn, kan het speelgoed lang meegaan. Geef de vogels de gelegenheid hun poten te strekken door zitstokken of takken van verschillende grootte aan te bieden.

Vinken fladderen graag rond in het water, dus houd driemaal per week een ondiepe badschaal vol vers water op de bodem van de kooi.

Soortgelijke vogels

Als je de gouldamadine leuk vindt kan je ook eens inlezen over de volgende vogels:

• Bourkes parkieten
• Grasparkieten
• Agapornis
• Valkparkiet
• Halsbandparkiet